Niedawno natknęłam się na pewien blog, który zainspirował mnie do dania drugiej szansy programowi Adama Gesslera. Pierwsza została bezpowrotnie stracona, ponieważ przypadkiem trafiłam na trzeci odcinek Wściekłych garów, a dokładnie na moment, w którym naszego restauratora zaatakował durszlak pełen wiśni. Odstraszył mnie skutecznie, przełączyłam telepudło na powtórkę Kuchennych rewolucji.
Niemniej okazało się, że nawet choleryk ma coś ciekawego do powiedzenia, więc jednak przebrnęłam "z pewną taką nieśmiałością" przez pierwszy sezon. Koniec końców, jeśli kochasz jedzenie, to ktokolwiek i jakkolwiek będzie o nim opowiadał to wystarczy. Byle z wiedzą i pasją.
Później skusił mnie link do Euro według Gesslera, co okazało się dużo trudniejsze do przełknięcia. Na najbliższe miesiące nie zbliżę się do Almy! Zmitrężyłam jednak wszystkie odcinki i nie na darmo.
Dowiedziałam się, że kultowa dla mnie potrawa, kojarząca mi się jednoznacznie z †Tatą, to pomorska specjalność regionalna. Ba, kociewska nawet! Nie wiecie, co to Kociewie? Spokojnie, ja też nie wiedziałam, ale okazuje się, że nawet nie wiedząc o regionie nic można w pamięci i z dużą dozą sentymentu pielęgnować jego tradycje kulinarne. :)
Miło.
Odkrywajmy smaki regionów, może się okazać, że czasami nowa będzie tylko... nazwa.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz